«Πλέαμε εδώ και μήνες. Αλάτι στις προτάσεις μας. Πλέαμε – μα η άκρη του κόσμου ήταν άφαντη».

Στην τέταρτη διαδικτυακή συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης της Βιβλιοθήκης της Βουλής συζητήσαμε για τα βιβλία του Όσιαν Βουόνγκ  «Στη γη είμαστε πρόσκαιρα υπέροχοι» και «Νυχτερινός ουρανός με τραύματα εξόδου».

 «Ως συγγραφέας ήθελα να αρχίσω με αλήθεια και να τελειώσω με τέχνη» λέει σε μια συνέντευξή του ο Βουόνγκ. Διακρίναμε την αλήθεια του και συγκινηθήκαμε με την τέχνη, συμφωνώντας σχεδόν όλοι/ες πως έχουμε απέναντί μας έναν νέο ποιητή – συγγραφέα που ξεχωρίζει.  

Ο Βουόνκγ γράφει για τη μητέρα, τη μνήμη, τον πόλεμο, τον έρωτα και το θάνατο συνθέτοντας μια ποιητική της απώλειας, του τραύματος και της υπέρβασής του.

«Πότε τελειώνει ένας πόλεμος; Πότε μπορώ να πω τ’ όνομά σου και να σημαίνει τ’ όνομά σου και μόνο, κι όχι όλα όσα άφησες πίσω σου;» αναρωτιέται απευθυνόμενος στη μητέρα του (και σε μας ταυτόχρονα) αποτυπώνοντας το προσφυγικό τραύμα.

«Όμως η αμφιβολία μου βρίσκεται παντού, μαμά. […] Μας αποσυναρμολογώ ξανά για να μας μεταφέρω κάπου αλλού – πού ακριβώς, δεν είμαι σίγουρος. Όπως δεν ξέρω πώς να σε αποκαλέσω· λευκή, Ασιάτισσα, ορφανή, Αμερικάνα, μάνα;».

Για να καταλήξει πως  «[…] Ίσως το σώμα να είναι η μόνη ερώτηση που η απάντηση να μην την αφανίζει».

«[…] Ίσως προσευχόμαστε γονατιστοί γιατί ο θεός / ακούει μόνο όταν είμαστε τόσο κοντά / στον διάβολο […]».

Στην επόμενη συνάντηση της Λέσχης μας, την Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2022, θα συζητήσουμε για την «Αυτοβιογραφία ενός βιβλίου» του Μισέλ Φάις από τις Εκδόσεις Πατάκη.

Για συμμετοχή: citylibrary@parliament.gr